Onsekiz yıllık Esim beni artık istemedigini söyledi

tamam bir hafta zaman ver bana sonra gidip dilekçeyi veririz dedim, gayet iyiymişim mutluymuşum gibi davranmaya başladım, aslında içim kan ağlıyordu. Annemi aradım açmadı, ona ne olduysa herkes bana biraz soğuk davranmaya başlamıştı zaten. O gün E-ş-im beni bekleme akşam gelmeyecegim arkadaşlarla takilacagiz dedi, tabiki anlamıştım onunla buluşacaktı, iş çıkışı saatine bir taksinin içinde bekledim, e-ş-im tam işyerinden çıktı arabasına bindi hareket edince taksiyle takip etmeye başladım tek katlı ama çok güzel bir evin önünde durdu arabayı park edip indi evin ziline bastı bende çok net görüyordum kapıyı, bir süre sonra kapı açıldı ve maalesef kapıyı açan kişi… evin ziline bastı ve birkaç saniye sonra kapıyı açan kişiyi gördüm. Şo-k içinde donup kaldım, nefesim kesildi. Gözlerime inanamıyordum. Kapıyı açan kişi a-b-lamdı.O an neye uğradığımı bilemedim, sanki dünya başıma yıkıldı. Kalbim göğsümden çıkacak gibi atıyordu, midem bulanıyordu. -A-b-lam, bana her şeyimi anlatabileceğim sırdaşım, beni bırak git diyen a-b-lam… Şimdi karşımda, e-ş-i—m-le bu evin kapısında duruyordu. İkisi birbirine gülümsedi, sanki uzun zamandır bekledikleri bir anı yaşıyor gibiydiler. Birbirlerine nasıl baktıklarını gördüğümde içim bir kez daha ezildi. E-ş-i-m onun evine girerken a-b-l-am kapıyı kapattı ve ben, taksinin arka koltuğunda dehşet içinde kalakaldım.Bir anlık bir sessizlik içinde boğuluyordum. Zihnim allak bullak olmuştu. Bunca zaman bana nasıl böyle büyük bir ihaneti saklayabilmişti? -E-ş-i-m nasıl olur da benim ablama aşık olabilirdi? Ablam… Nasıl bana bunu yapabilirdi? Onun güven veren sözleri, bana destek oluyormuş gibi görünen tavrı hepsi birer yalandı demek ki. Başından beri bana arkamdan ihanet ediyordu.