42 yaşında köyde yaşıyordum

Kadın bir to-kat yedi. Ama buna aldırış etmedi. Asla izin vermedi. Adam bayanla evlendi. Ama o bayandan bir çocuğu olmadı. Kızı okudu ve hekim oldu. Babası hasta oldu, hiçbir çocuğu onun yüzüne bakmıyordu. Babasının hastaneye yatması gerekiyordu. Kızının vazife yaptığı hastaneye yatırıldı. Gitti babasının haline üzüldü. Onun tedavisi ile ilgilendi. Babası mahcubiyetinden kızına kızım bile diyemiyor, yalnızca saklı saklı ağlıyordu. Babası yaptığı hatanın farkındaydı. Ama Allah’ın kız ya da erkek vermesine karışmış büyük bir sınav hayatıştı. İstemediği kızının ellerine düşmüş, onun tedavisi neticesi hayatta kalabiliyordu. Dünya hayatı bu tür işte. Kim ne ederse onun büyük bir sınavı oluyor. Bu beni istemedi bizi terk etti demedi. Yine de babasının tedavisi ile büyük bir şefkatle ilgilendi. Kızlarının annesi ise, hiç kimse ile evlenmedi. Sadece çocukları ile ilgilendi. Onların kimseye muhtaç olmaması amacıyla çalıştı çabaladı kimini okuttu, kimini evlendirdi. Kazanan kim oldu sizce! Köyde Yaşayan Mutsuz Kadın: Elif’in Hikayesi Elif, ufak bir Anadolu köyünde doğup büyümüştü. Çocukluğundan beri köy hayatının zorluklarıyla mücadele etmiş, fakat hiçbir vakit tam manasıyla mutlu olamamıştı. Genç yaşta evlendirilen Elif, kocasının ilgisizliği ve köydeki monoton hayat nedeniyle samimi içe mutsuzdu. Her sabah gün doğmadan uyanır, tarlada çalışmak amacıyla hazırlık yapardı. Gün boyu vakitn ağır işlerin sonrasında eve döner, çocuklarına ve ev işlerine koştururdu. Fakat bu yoğun tempo, Elif’in amacıyladeki boşluğu doldurmaya yetmiyordu. Elif’in mutsuzluğunun temelinde, hayallerinin peşinden gidememek yatıyordu. Gençliğinde öğretmen olmayı hayal etmiş, fakat ailesinin parasal hali ve köydeki gelenekler nedeniyle bu hayalini gerçekleştirememişti. Her gün tarlada çalışırken, aklında hep kaçırdığı fırsatlar ve gerçekleştiremediği hayaller vardı. Bir gün köye yeni bir öğretmen atandı. Bu öğretmen, Elif’in çocuklarına ders verirken onun da ilgisini çekti. Öğretmen, Elif’in amacıyladeki öğrenme aşkını fark etti ve ona okuma yazma öğretmeye başladı. Elif, her gün biraz daha öğreniyor, amacıyladeki umut ışığı tekrar yanıyordu. Elif, okuma yazma öğrendikçe kendisine olan güveni arttı. Köydeki başka bayanlara da okuma yazma öğretmeye başladı. Bu vakitçte, kendi hayatını değiştirebileceğini fark etti. Artık yalnızca bir köylü bayan değil, aynı vakitte bir öğretmendi. Elif’in hayatı, ufak adımlarla da olsa değişmeye başlamıştı. Üsteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz.