Arkaya geçtikten sonra, önce biraz sohbet ettik. Uykum ağır basmaya başlamıştı ama o, sohbeti devam ettirmek istiyordu. Bir süre sonra, kendimi rahat hissetmek için yan tarafa yattım. O da yanımda oturuyordu. Konuşmalarımız, gülüşmelerimiz devam etti. Birden, aramızda bir elektriklenme hissettim.O, benimle daha samimi bir şekilde konuşmaya başladı. Eşimle olan ilişkimizle ilgili sorular sorarken, gözlerinin içine bakıyordu. “Eşin seni ne kadar tanıyor?” dedi. Bu soruya ne cevap vereceğimi bilemedim. Sadece, “İyi anlaşıyoruz, birbirimizi seviyoruz,” dedim.O sırada, bir an için sessizlik oldu. Sonra, “Bazen insan merak eder, başkalarının hayatlarında neler olduğunu,” diye ekledi. Ben de gülümseyip, “Evet, doğru,” dedim ama içimdeki rahatsızlık büyüyordu.Bir süre daha sohbet ettikten sonra, uykum geldi ve gözlerimi kapadım. Ama, içimdeki bu gerginlik ve merak onu düşünmeme engel olamadı. Bir süre sonra, uyandığımda yanımda olmadığını fark ettim. Merakla doğruldum, ne olduğunu anlamak için arka koltuğa bakındım. O sırada, benimle olan konuşmalarının neden bu kadar özel olduğunu düşünmeye başladım.Biraz daha uyumak için gözlerimi kapattım ama kafamda sorular dolaşıyordu. Acaba bu durum, aramızda bir şeylerin değişmesine yol açacak mıydı? Devam etmek için kendimi zorlamaya başladım, ama bir yandan da onun bu durumdan ne beklediğini merak ediyordum.
Bir süre daha gözlerimi kapalı tutmaya çalıştım, ama düşüncelerim bir türlü durmuyordu. Birkaç dakika içinde, onun yan koltukta neden olmadığını anlamak için tekrar arka tarafa baktım. O an, arabanın içi oldukça sessizdi.Merakla arabayı kontrol ederken, yavaşça kapıyı açıp dışarı çıkmaya karar verdim. Dışarıda hava serindi ve yıldızlar parlıyordu. Yanımda olmasını istediğim bir an vardı; ama bunu düşündüğümde kafam karışıyordu.Biraz yürüdükten sonra, onun bir kenarda oturduğunu fark ettim. Sırtı bana dönüktü ama belli ki beni bekliyordu. Yanına yaklaştım ve “Neden buradasın?” diye sordum.Yavaşça başını çevirdi ve gözleri parladı. “Biraz hava almak istedim,” dedi. Sesindeki ton, biraz daha ciddi bir hale gelmişti. “Yola devam etmeden önce biraz yalnız kalmak istedim.”Ben de yanına oturdum. Aramızdaki sessizlik, garip bir şekilde rahatsız edici ama bir o kadar da çekici görünüyordu. “Biliyor musun, seni düşündüm,” dedi. “Eşinle olan ilişkinizi çok seviyorum, ama bazen insan merak ediyor…”Bu cümleleri duyduğumda içimdeki gerginlik daha da arttı. Ne demek istediğini anlamaya çalışırken, bir yandan da ona nasıl karşılık vereceğimi düşünüyordum. “Bu tür düşüncelere kapılmamak en iyisi,” dedim ama sesim titriyordu.O an, birbirimize çok yakın olduğumuzu hissettim. Gözlerinin derinliğinde kaybolmak istemiyor ama kendimi de ona karşı korumak istiyordum. “Yola devam etmeliyiz,” dedim, ama içimdeki kararsızlık geçmek bilmiyordu.O, gülümseyerek “Biliyorum ama bazen hayatta böyle anlar da yaşanıyor,” dedi. O an, aramızdaki ilişkiyi sorgulamaya başladım. Her şeyin ne kadar karmaşık olduğunu düşündüm ama aynı zamanda bu durumu da merak ediyordum.Biraz daha sohbet ettikten sonra, tekrar yola çıkma kararı aldık. İçimde bir huzursuzluk vardı ama bir yandan da bu durumun belki de hayatıma renk katabileceğini düşündüm. Yola devam ederken, arkamda olan her şeyin daha da karmaşık hale geleceğini hissediyordum.
